من اصلاً قصد ندارم اینجا توی این نوشته، یا هر جای دیگری اثری از خودم باقی بگذارم. حتا همین خط اول را پاک می کنم. شما هم فرض کنید نوشته ام هنوز شروع نشده یا شما شروع نکرده اید به خواندن اش.

اصلاً نمی نویسم اش.

شما که نمی دانید او چه طوری است. او مرا له می کند. از این کار لذت می برد. له شدنم را تماشا می کند. لذت می برد.

من از له شدن لذت می برم، اما می دانم که می خواهم در دور بعد له اش کنم.

تمام روز را منتظر دور بعد می مانم. منتظرش می مانم.

می دانم که می داند. او هم می داند مرا. بدون این که من بخواهم ادامه می دهیم.

به خودم می گویم نه. شروع نشده. دیر نیست.

از این جمله به بعد، بخوانید.

.

.

.

باز هم .